تحریمها علیه ایران به بهانهی فعالیت هستهای و تشدید این اقدام و ممانعت از ورود دارو به این کشور خلاف قوانین آمرهی بینالمللی است. در واقع این عمل در تعارض با حقوق بشر است و کشورهای غربی که مدعی اقدامات بشر دوستانه هستند دست به چنین جنایت بیرحمانهای زدند و در برابر دهها هزار بیماری که نیاز مبرم به استفادهی از این داروها دارند باید پاسخگو باشند. گرچه خواستهی پاسخگویی به دور از انتظار است و عملی نمیشود اما ماهیت سیاسی شورای امنیت سازمان ملل را بیش از پیش هویدا میسازد و اینکه این رکن از سازمان ملل تبدیل به ابزاری شده تا اعضا دائمی آن، کشورهای مستقل و مقتدر را در معرض فشار قرار بدهند که در برابر خواستههای قلدرانهی این اعضا سر تعظیم فرود آورند. باید اذعان داشت که این قبیل تصمیمات این شورا و سکوت در برابر جنایات علیه بشری در میانمار و غزه و مردم چچن و کشورگشاییهای آمریکا به بهانههای واهی و دهها مورد دیگر در عرصهی جهانی دیدگاهها را نسبت به این شورای نه حقوقی بلکه سیاسی تغییر خواهد داد و در آیندهای نه چندان دور سایر کشورها نیز از ایران الگوگیری میکنند و خواستار اصلاحات در حوزهی شورای امنیت خواهند شد که این همان چیزی است که غرب از آن واهمه دارد و به دنبال این است که افکار عمومی جهان را علیه ایران بشوراند و سالانه میلیاردها دلار را صرف تبلیغات ضد ایرانی و جنگ روانی علیه مردمان آزادهای میکند که تابع حق و عدالت و گفتمان ضد استبدادی هستند تا تابعیت بی چون چرا از اربابان غربی. امروز شورای امنیت به جای انجام وظایف ذاتی خود به یک نظام سلطه تبدیل شده و اعضای این شورا در صدد گسترش سلطه طلبی خود هستند. این کشورها به دنبال همراه کردن جامعة جهانی با خود هستند و در صورت عدم همراهی کشوری با آنها به تبلیغات سوء علیه آن کشور میپردازند. آزادی بیان برای این اعضا جایگاهی ندارد و با امتیازی به نام حق وتو که به هیچ وجه وجاهت قانونی ندارد تصمیمات منتقدین خود را بیاثر کرده و یا با دروغ و افترا سعی در منزوی کردن این کشور میکنند.
نظرات شما عزیزان: